Old Trafford, Manchester
(Fritt etter hukommelsen etterså eg har svåidda bort notatboka)
Vi tok drosja fra hotellet og bei hevven av et par kjappe 60-metra fra Old Trafford. Det sto to guta i avkjøringa der vi stoppa. Dem sto der med et pappskilt dem holdt i meilla seg. Vil anta karran va i tiårsaldern.
"PARKING £5" hadde dem klotra på pappen med svart sprit-tusj. Måtte glise litt. Arti å se at rampen i nabbolaget hadde god forretningssans.
Sia vi va i manko på billetta måtte vi ordne med det først. Eg henta en god slomp med sædla i en minusbank før vi gikk førr å møte han som sku gje oss billettan.
Vi ringtes omenainn før vi fant kværandre. Han hælste og va hyggelig før han overrækte meg en konfelutt med 3 billetta i. Eg hadde betalt dem før vi for, så pengebonken fikk han ikkje nokka av.
Det va en engelskmainn i Tromsø som sællte oss billettan før vi reiste over. 1800kr førr tre billætta vakje snytt av næsn. Vi va førrnøyd, men samtidig i manko på en billett.
Eg klæmte høgernævven godt omkring seddelbonken neri bokselomma og tok han Erlend med meg på billettjakt.
Før vi for over hadde vi bidd anbefalt av verdensvante folk at vi ikkje måtte betale meir enn £80 førr en svartebørsbillett. Han første kjeltringen vi sprang på sku ha £150, trur eg. Iværtfall sa vi blankt nei og prøvde videre.
Han Erlend og eg fant tel slutt en sakkalav som sa han kunne ordne oss en billett førr £100. Det hørtes ikkje så værst ut. Han måtte bære ringe en kar og komfirmere at det va greit først. Vi grein på næsn, men slo tel alikavæll.
Billetthaien va høg og uflidd. Tyn og droggen i ansiktet va han, og eg va passelig reidd førr at kinnbeinan hannes sku sprætte ut av huden hannes og dræpe både meg og han Erlend.
Han hadde også sånne skjeggstubba som han Sonny Crockett i Miami Vice, eller han Jørn Hoel på nittitallet om du vil (uten sammenligning forøvrig).
Han Erlend syns litt synd i han og meinte han trengte vel pengan førr å kjøpe seg barbersaker.
Han ba oss høflig om å følle ætte han bortover tel den karn som hadde billettn. Han rasa agåre med meg og han Erlend hakk i hæl.
"Vær bære fan klar vest det bi boksing!", sa eg te han Erlend mens vi småsprang agåre etter gangstern.
Eg beit det litt i meg akkorat når eg sa det, førr han billættbanditten skjønte vel ka boksing va. Men eg trur ikkje han fikk det med seg. Han Erlend va uansett klar og hadde aillereia knytt nævvan i tellfeille det heile sku bryte ut i nævvekamp.
Det bei inga knuffing, heldigvis. Men vi fikk oss et alikavæll et par solide slag i ansiktet. Rundlurt.no. Vi harka og bei bedd om å vente litt mens han vi hadde spronge ætte gikk bort tel kollegaen sin.
Såg dæm sto fire støkka i lag litt lenger bort og akkoderte segimeilla.
"Jauda", sa karn når han kom tebake tel oss. "We have a ticket, men han som sæll sei han må ha £110 førr den."
"Men perkele du sa jo nettopp £100?!", sa eg og resta på haue tel karn.
"Ja, nei han måtte næssn ha 110", påsto han. Og vi idiotan måtte bære godta tel slutt. Hadde tross alt vorre litt førr jævlig å ikkje fådd sedd kampen (lekså eg opplevde i Arsenal).
"Ja te fans, we'll take it", sa eg etter kjapp konferering med han Erlend. Eg drog opp pengan fra lomma, men dæken då bei han sveitt sællarn!
"No, no! Not here! There's too many people."
Eg måtte være med han bak et skur så vi kom i le førr folkemassen. Eg tælte opp £110 og la i nævven på han. Alles in ordnung.
Sia det va en sesongbillett fikk eg ikkje billetten i nævven. Dealn va at eg sku følle med han som eide billetten tel inngangen førr så å bruke sesongkortet hannes der.
"Det sku være vældig merkelig", tenke eg førr meg sjøl. Han verka førrsåvidt som en ok fyr. Sa han va fra Dublin, og hadde vorre et par gang før på Old Trafford. Først måtte han inn på supportersjappa, sa han.
Eg føllte han som en klegg. Eg va sekker på at han bei å stekke av og læmne meg billettlaus og pengelaus.
Så eg va djævelsk på allertn heile tia, og va klar te å snåvve han og klipe tak i han vest han sku legge på sprang.
Men heldigvis viste det seg at han va en ok fyr.
"What did you pay for the ticket", sporte han plusselig mens vi alle sammen sto å prata utførr stadion.
Det va då et merkelig spørsmål tenkte vi. Va jo han som hadde sælt den, trudde ivertfaill eg.
"110 pounds", hiksta vi sånn hallveis i kor. Gubben fikk passelig hakeslepp, så eg tellot meg å spørre ka han fikk betalt førr den.
"I got £40 for it", reiv han i oss så det svei lekså veisalt i auan.
Trur vi baintest bra da, men huske ikkje kass ord som bei brukt.
Vi va i alle fall enig om at vi hadde bidd rundlurt. Men, men. No worries. Inn sku vi - alle i hop.
Han Kenneth fikk min billett og forsvant agåre med utlendingen, mens vi tre andre gikk andre veien tel våres inngang.
Vi havna heilt øverst på tribun i et hjørne rett oppførr det eine cornerflagget. Eg og han Erlend hadde sæta i lag, mens han Sondre satt aleina 3-4 rade nefførr oss.
Vi va i Manu territory, så eg va kledd i nøytralt og måtte konsentrere meg førr ikkje å juble når Boro va frampå. Eg bei satt på prøve med en einaste gang. Et lite minutt va gådd da han Ronaldo (som forventa) snubla i lause lufta og fikk frispark. Det va enda langt innpå boro sin banehalvdel.
Her e videoen to prove it...
Eg koktest innvendig. Han Erlend hømra og han Sondre snudde seg neanna og smilte mot meg. Samtidig resta det i lomma mi. Det va melding fra han Kim-Freddy som såg kampen på TV heime.
"Bloheiv seg!", sto det.
"Huff, det kjæm te å bi en lang kamp", kveskra eg tel han Erlend.
Men det gikk seg tel. Han Ronaldo va borte resten av kampen. Boro va frampå et par gang og vakje så værst bra. Spælte seg tel et par sjangsa iværtfall.
Heimesupporteran kauka litt spedt innimeilla, men det va stort sett stilt og rolig på stadion.
"Ello ello, we are the Busby boys! Ello ello, we are the Busby boys!
And if you are a City fan surrender or you'll die! Cause we all follow United!
"Attack, attack, attack!"
"Stand up for the Champions!"
"City are going down with a billion in the bank…"
"You are my Solskjaer..."
(Va fleire men dem e gådd tapt i den forsvunne notatboka)
Borosvingen på motsatt sia holdt bra læven, men eg klarte ikkje å få med meg alt ka dem kauka.
"Ronaldo is a wanker", hørtes derimot veldig godt fleire gang. Røranes og heller ikkje uventa ettersom han to gang tiliar har filma seg tel straffe mot nettopp Boro. Førr en peis!
0-0 te Pause og heimefansen va skuffa over dårlig spæll fra de røde smådjævlan. Førrståelig nok. Lite sjangsa og masse feilpasninge + labert tempo. Passa Boro helt fint:)
Utover i andreomgangen va det en mann litt bortførr oss som hadde fådd nok:
"Fuck off, Ronaldo!! You're SHITE!", kauka han fleire gång.
Det va deilig å høre. Det stæmte faktisk også, førr han Ronaldo fikk lite tel. Men det gjor vest ikkje nokka at han va dårlig, førr da det gjensto 20 minutt skårte han Berbatov og kampen va gådd.
Boro hadde ikkje nubb etter det (ikkje før heller egentlilg). Kveld og mørt. Han Southgate og displan hannes la seg bakpå førr å berge et hederlig tap.
Dommarn la tel litt tid, men før han blåste kampen av va aille forn heim. Va næssn bære vi tre som satt igjen oppe i svingen.
God stemning på Old Trafford? Ikkje denna gangen. 1-0 mot Mighty Boro va ikkje godt nok førr et bortskjemt heimepublikum. Fair enough, egentlig...
Topp tur må eg sei. Fint reisefølge. Spesielt imponert over romkompisen min, han Erlend, som ikkje syns snorkinga mi va nokka å klage over. Tommel opp!
That was it. Siste kamp va ferdig og heim for vi. Blakk og skjettn, men rik på opplevelsa.
