Fotballtur 8: The day the earth stood still

25. desember 2008

Første juledag i Carlisle - the day the earth stood still
Sov lenge i dag. Litt over hall to på dagen kvekna vi tel og karra oss opp av sængen. Mageverken va gådd over i løpet av natta, så vi va med godt mot da vi nydusja og fin puska oss ner i hotellresturangen. Pizza te frokost gjor susn i breidd med et par glasskola.

Han Erlend og eg va ute å trødde litt. Vi sku se om nokka va åpent i byen, men det va ikkje snakk om. Absolutt alt va stengt, bortsett fra en pub som hadde åpent et par tima på førmiddagen. Ellers va det mørt både i kinoen og i kioskan. Vakje så mykje som en shellstasjon som såg det lekt å holde åpent.

Vi fire spælte litt kort i lobbyen, men bei søkklei tili. Ingenting å ta seg tel egentlig, og bære mainnskjit på teven.

Eg heiv meg tel og sku prøve å komme meg på internett nere i lobbyen, men vakje heilt sekker på at jævelskapen verka, førr han Kenneth hadde plagdest tiliar me å komme på nett. Ungførrkja i skranken gikk god førr at internettmaskin i kråa va i fullaste orden og verka som den sku.

Ja, men eg hørte han va læmster tiliar, sa eg mæ ho.

Neida, påsto ho. Maskin verke. Det va bære å bryte pænga på han.

Som sagt så gjort. To pundkroninga trompa eg i hålle og venta på at han sku koble seg tel. Men nersj. Det vakje nokka førrbindelse å oppnå, så eg sprang tebake tel skranken og røska tak i tøtta. Mainnskjitn e jo ødelagt, reiv eg i ho.

Ah, sukka ho. It must be broken then.

Hællvette, tenke eg. Det va jo dæffør eg sporte om han va i orden før eg stakk pundan på. Snakk om å hive pengan på havet. Ikkje kunne dem refundere nokka heller, førr det va ikkje dæmmes datamaskin. There's nothing we can do until tomorrow. Noone works on Christmas Day.

Boring
Småsurken satte eg meg i en sofa i lobbyen og hørte på musikk. Di hine vakje nånstess å se. Dem låg vel på romman sine og kopa. Fan, kor kjedelig det va.

Med Alice in Chains i øran tok eg føtn fatt og gikk meg en tur aleina. Eg trava rundt en liten halltime og kjeik i byens bakgate. En og ainna bil putra førrbi meg og einaste gången eg såg levvanes folk va når eg gikk i gjønna et boligområde. I et vindu kjeik eg rett inn tel en familie som va i gang med julemiddagen. Dæm va så opptadd med sett at dem ainnste meg ikkje. Alle hadde gule partyhatta på haue og va kledd i de finaste klean sine. Det stivpynta juletreet demmes såg eg da eg seig førrbi det næste vinduet.

Etter det sætte eg opp farta og gikk telbake tel hotellet. Kan ikkje fare rundt aleina som en tulling når man har trivelig reisefølge med seg. Han Erlend va dog passelig førrbainna førr at eg hadde lagt agåre på gåing uten han, sia han og holdt på å kjede pungbrokk på seg.

Te middag åt vi førrskjellig. Eg tok i på fish and chips. Men eg va ikkje heilt førrnøyd. Fesken va urliten og kjipsbettan va stor som favneved. Så da eg va fri førr fesk hadde eg enda fleire killo med potet som eg måtte pine i meg.

Etter maten spælte vi poker med tannpirkera, papirbetta og togbilletta som sjetonga. £3 i innsats per mann. Eg og han Erlend vant enn runde kvær. Men på en dag som det her va også poker gorrkjedelig. Vi gikk heller opp på romman våres og kjeik på TV. Eg kan ikkje snakke førr han Sondre og han Kenneth, men han Erlend og eg bei pinade settanes framførr teven tel langt på natt.

The X-factor
Vi starta med å se Rush Auar 2 på teven. Skasei han e snop han der Jackie Chan. Ellers va det endel artie program utover kveldn som berga juledagen førr oss. Vi måtte flire av en tvilsom komikar som heite Alan Carr og hadde sett eia show. En dokumentar om tv-serien Blackadder måillkosa vi oss med, før vi flirte høgt av fleire episoda med Little Britain. Vi gomla snickers og slurpa glasskola heile kveldn og natta. Han Erlend va åsså å kjøpte Jonathan Crisps (potetgull) med jalapenosmak. Han angra fort. Vi tok et par tugge, men såg det ikkje lekt. Jævelskapet va så stærkt at det overhodet ikkje va etanes.

Men det gjor ikkje nokka, førr utover natta såg vi en donge med episoda av "best and worst of X-factor". Heilt vilt arti og fleire gång flirte vi så djævelsk at vi glømte å puste.





Og jessu fader korr førrelska vi bei i ho eine dommarn. Prinsessa som satt i breidd med han Simon Cowell heite Cheryl Cole og e med i bandet Girls Aloud. Cole har ho vest førr at ho e gift med han Ashley Cole i Chelsea, uten at vi lot oss affisere av det. Ho va ei nydelig vækja som va sinnsykt sjarmeranes og horvelig fin.



At ho va fra Newcastle gjor at han Erlend bei ekstra førrlibt i ho. Så mens Simonsengutn låg med hendern oppå dyna og va bestemt på å ikkje være utro, låg eg sjøl i mi råttseng og gomla snickers, klødde meg i armhula, bjælma kola og rapte alfabetet både forlengs og baklengs fleire gång.

Det e viktig å spælle hard to get har eg hørt.