Arkiv: Filippinene 2006 - 10

Dag 5: Du søte salamander

Skrevet av 13. juli 2006, klokken 13.43

26. juni 2006

Ikkje snakk om at main fikk sove. Sto like godt opp og heiv meg i Oluf-læsinga. Eg kjeik på telefon førr å sjække klokka. 03:06. Ikkje nokka tid å snakke om dæ, førr en værdensvant mainn. Eg slo på taklyse og bei ligganes å læse i Oluffen. Måtte prøve å håille meg førr kjæftn når eg måtte flire, sånn at eg ikkje vækte ræssn av gjænge som sov i nabboromman. Normalt sett så flire eg sjeldn høgt når eg læs nokka, men når han Lars ægna lina på kjøkkenet og sætte stampen på bislagstrappa over natta, då va det auvert å håille seg.

Kommelpongen hadde glømt å lagt nokka over linstampen, så når han Oluf våkna og gikk ut førr å sjække kass læven det va, fikk han se at heile buskapen hannes va gådd fast i lina. Han’ dæmmes, han "Gale Mathias", hadde næmmli vorre først i stampen å hæksa i seg fjærmakken som låg øvst, før han ("sjølsættarn") flaksa agåre og drog heile linbruket ruindt eiendommen hannes Oluf.

Der hang dæm, i rad og række: Fæm høns og en hane, tre smålam, en bjellsau, fire stormåsa og fjordårskalven! Tatt på nattstått bruk!

Mæn sæll om æ såg katastrofen, så ville æ ikkje tru den. Æ beskyldte auan mine førr å fare meg tjyvløgn, slo to blåveisa på dæm og gjekk rolig å la mæ! Super-Oluf 1988

Like våken va eg, så eg byinte på ei ny Oluf-historia. Deinna gången hainnla det om då han og han Lars va på måsegg-stæling ute på Storholmen, som tellhørte naboen - han Lydevart.

Å hadde æ ikkje vært så omelætt på føten som æ va, så hadde han Lydevart nådd mæ igjæn! Oluf R. 1974

Akkorat då eg læste det dær så syns eg at eg såg nåkka som rørte seg bortpå veggen attmæ romdøra. Hjærte stoppa et par sekund. Eg kjeik nøye ætter på veggen førr å se om det va nokka levvanes der borte. Kuinne ikkje se nån ting. Eg roa meg litt ner og fikk henta inn pusten igjen.

DÆVENHANSTORSTEIKI!!

Eg skvatt opp i et hattefåkk når eg såg bevægelsen igjen. Ei svær FIRFISLA! Ho spaserte bortætter veggen, lekså ei lita krokodijlla. Du søte salamander korr reidd eg bei. Eg røyste meg opp i sænga og sto på huk og nistirra på krapylet bortpå veggen. Nomre før eg pessa meg loddrætt ut. Fikk rætt og slætt panikk. Ka fan gjør eg no? Eg sendte meldinge heim te moderlainne førr å rådføre meg.

Han Sondre meinte på at firfirsla ikkje va nokka farlig. Men det ga eg jamt blanke tykjen i. Vest den kjæm nokka nærmar meg no så døyr eg, va min første tanke. Så ænkelt e det me deinn saken.

Han Bjørn Åge og ho Stine va like rystet som meg og ønska meg løkka tel. Ei mager trøst, men det hjalp no litt på alikavæll.

Eg som bi vettskræmt bære eg ser en liten edderkopp heime. Å sist eg traff på mus oppe på lofte hos meg så skvatt eg så steikanes at eg måtte låne stakebainne tel Ferroen førr å få trompa hjærte ner på plassen sin igjæn.

Eg hoppa opp på kjøkkenbordet og dær satt eg. Kor længe eg satt vil eg egentlig ikkje dele med dokker. Såpass længe at det e flaut å nævne det her, kan eg strække meg tel å sei.

Før ikkje å snakke om då eg kom av sjyen ei sommarnatt og bei møtt i stua av en svart mons som kom pilanes ut ifra oppuinner sofaen. Då va det nomre før eg ringa te han Sandbakk og ba han gjøre klar granittn.

Eg hylte som ei gammel kjærring, heiv ailt eg hadde i nævvan og hoppa opp på armlæne på TV-stoln. Å dær satt eg.

Tel eg måtte på kattejakt.

Ytterdøra hadde eg slamra igjæn, så eg måtte lure meg ner i trappegangen førr å få åpna døra og slæpt ut han Pusur.

Jauda, eg traff på karn. Han sto attmæ døra og fræste som ei røyskatt når han såg meg. Ont å sei kæm av oss som va mæst reidd, men eg trur det va uavgjort længe. Eg fikk igjen panikk når katta tok fart og sku prøve å hoppe igjønna gangvindue førr å komme seg ut. Rart at ikkje katta estimerte værken garrdinan eiller glassruta, tænkte eg.

Kattjæveln hæfta to førrsøk tel, men kvær gång så tok vindue og garrdinan tak i han og heiv han i golvet med haue førre. Då ga han tel sluitt opp og veindte snutn mot meg. Her kom karn plutselig reinnanes imot meg. Dæven han søkki eg fikk fart på laiddan eg og. Sprang som han gammelerik ijnn på badet og låste døra. Å dær satt eg. Ei go stuinn.

Tel eg måtte te pærs på kattjakt igjen.

Deinna gangen væpna tel teinnern me en litn breispae av lættmetall eg faint ute på verandaen eg har utførr vaskerommet (Det e deinn vi bruke førr å lage takras når han sig over me førr mykje sny over inngangangspartiet) I lommen hadde eg i tellegg et par småflaske med flytanes såpa som eg sku bruke som granata.

Eg puska meg rolig ner trappa igjen, men svartkatta va ikkje å se. Trinn førr trinn smaug eg meg ner. Eg antok at gængstern låg i bakhåill attom det telefonlause telefonbordet eg har dær nere, så eg lagde et allskens spetakkel både me spaen og me kjæftn. Men inga katt å se. Då eg kom tel det næst nerste trinne i trappa så tok eg splintn utav granatan og heiv enn attom kommoden og enn oppuinner skohyilla. Inga reaksjon. Værken fra granatan eiller katta.

Då eg trødde nefførr siste trinne så heiv eg spaen i veggen, bainntes nån strofe mens eg spurta tel døra, låste opp og storsprang ut av kåken – og ijnn te ho mamma.

Voksne mainn. Må sei eg skjæmmes igjæn, men kæm villakje gjort det samme?

Eg fikk ho mamma vækt og ba ho om å være med opp å leite ætter fabeldyret som låg gjømt i loftsleiligheita. Mens ho bala med å baille på seg, våga eg meg opp aleina. Armert med spaen igjæn. Einaste plassen eg kuinne tænke meg at kattjækeln låg, va oppuinner sofaen. Der han hadde lie å kosa seg og malt då intrudarn kom hallsanes ifra havet og ødela idylln. Hadde eg bære vest om det her før så sku eg ha satt fram et malingsspainn tel beisarn så han kuinna ha redekorert stua tel meg mens eg drefta med lina på fjorn. Men nei da, inga varsel å få.

Så no sku han få. Eg trippa inn i stua via kjøkkenet, og lagde på nytt spetakkel. Deinna gången kun med kjæftn. Orka ikkje å slå suinn inventaret førr ei skarve katt. Eg holdt meg uinna golvet med go klaring. Lekså en tømmerfløtar på Målsælva hoppa eg imeilla stolan førr å komme meg nærmar innpå kråa attom stereobordet som står i breidd me sofaen. Eg gaula med kjæftn og dængte breispaen i sofaputn så støvfåkke sto veggimeilla. Ikkje reaksjon, så eg tvilte på at kattlørva va dær. Mæn eg måtte være heilt sekker. Eg strækte meg så lang eg va, såpass at eg fikk bekka haue over kantn på det likkje bordet og fikk kjekken ner i kråa. Å dær låg det to aua og kjeik tebake på meg.

Vi skvatt igjæn like mykje begge to. Eg brølte og heiv meg over i vinduskarmen, mens katta ræmja og la føtn på ryggen og for agåre lekså en scud-rakætt. Deinna gången tok ho døra istan førr vindue. Ei guss løkka va at eg hadde læmna ytterdøra åpen, førr eillers e eg reidd kattsvinet hadde røska ho førr hængsla på turn ut.

Med andre ord va eg livreidd då som no. Beklage avsporinga, men eg har så mykje eg har så løst å førrtælle. Men, la oss gå tebake tel tingen på veggen.

Eg bainntes på meg sjøl førr at eg hadde vorre så steike idiot at eg hadde lagt meg tel å læse mett på natta med storlyset på i taket. Antagelig det einaste lyset som sto påslådd i mils omkrets, og vi veit jo aille korr glad småkryp og aill slags insekta e i livets lys.

Firfirsla sto no heilt i ro bortpå veggen. Eg slapp ho ikkje utav syne et sekund. Eg befaint meg i en kinkig situasjon. Gruinn tel at ho va her inne, rægna eg ut, va førr at ho ville nærmar taklampa. Eg tænkte som så at vest eg slo av lampa så kuinne det heinne at dyret puska seg telbake kor det kom i fra. Kanskje.

Bakdelen med deinn plan va at slo eg av lyset så bei det dørge mørt, å då hadde eg inga kontroll på kor krapylet va hæn. Tap – tap situasjon med andre ord.

Det værste førr meg e at eg slår av lyse og våkne av at nokka kryp på meg - då døyr eg. Så ænkelt e det. Då stoppe hjærte å slå. Dekje tvil i mi arme sjæl.

Så eg la en slagplan. Sove måtte eg jo. Trøitt va eg bidd. Nei, nåkka så makalaust så trøitt. Eg såg stjærne og firfirsla annamte sola i taket

Ja, så lyse måtte eg slå av, i et siste håp om at dyret tok natthuva på seg og krabba ut igjen.

Eg sprang det eg makta de to metran bort tel koffertn og heiv aille klean oppi sænga, før eg sjøl hoppa opp på trygg gruinn igjen. Så kledde eg på meg det eg hadde førr å dække meg tel så godt eg kuinne. Eg tok på meg joggeboksa og stappa boksebeinan neri et par tjukke sokka eg hadde ranga på meg. Så braut eg Unglyn-hættegænsern over haue, tok hætta på meg og knaut godt igjen. Va så vidt at eg klarte å kjike ut. Hadde eg hadd sællbuvåttan ho mamma strekka meg tell jul mæ meg, så hadde eg bidd å tadd dæm og på meg, men det fikk klare seg at eg drog gænserarman ner over heinnern og kleip godt igjænn me fingran. Tel sluitt stappa eg arman inn i storlomma framme på magen på gænsern.

Eg va klar. Vest firfisla sku no være så tuillat at ho kom opp i sænga mi, så sku ho ikkje få tak i nokka utav kroppen min iværtfaill. Eg skruvde opp styrken på air-conditionanlegget og slo av taklyse. Det bei ikje heilt mørt sia det va nokka lys som sto på utførr dørn, men det va mørt nok tel at eg ikkje klarte å se firfirsla. Eg tok tak i lakenet og resta det tel førr å legge det over meg. Eg veste ikkje ordet av det før det plutselig hutselig datt en tre sæntimeter stor kakkerlakk utav lakenet. Den tok med ett rætning imot min private tre-sæntimetring og eg klikka totalt mongo.

Eg spratt opp som ei springfjær, bainntest en haug me strofe og speinte kakkerlakken utav sænga så han smaill i veggen på ainner sia. Så tok eg tak i mobiltelefon og la tel flækkings utigjønna romdøra og inn i stua. Dæven, det va kar som va omelætt på føtn ska eg førrtælle dokker. I stua va det like mørt som på rommet, men eg ga hæst i det. Eg la meg på sofaen og stængte igjænn auan og prøvde å sove. Å eg sov vest ei lita stuinn. Men det gikk ikkje ann. Sofaen mangla ei puta og det va så varnt at eg truidde eg sku døy. Rætt før eg våkna drømte eg at eg satt i ei badstu å kjølte meg ner.

Heilt seriøst. Inga aircondition og eg, polarræven, va som dokker veit hyrt førr vinter og frost. Etter to tima i stuvarmen va eg så trøtt og sliten, og ikkje minst førrbainna, at eg ga en lang en i både salamandern og kækkersn. Eg trampa inn på soverommet å la meg med haue på puta og sov tel mårras. Å sia den dag har eg ikkje sedd nokka fleire firfirsle eiller kækkersa inne på rommet her.

Bank i bordet.

Men så har eg heiller ikkje hadd taklampa påslådd sia då. Ikkje førrbandet at eg gjør deinn tabben enn gång tel.

Steiksild og knækt skank

Søkkplaga med magen igjæn på mårrakvestn. Beikje nokka likar då eg sætte meg tel å sku ete frokost. Husværtinna hadde pinade stekt meg tre småfeska tel frokost. Komplætt fesk me både hau og sporeinne. Eg tok bilde av fanskapen med telefon og sendte te han Sondre. Eg ska sei meg enig me han unge Richardsen - fesken såg faktisk ut som han hadde skabb. Eg bar den sjuke fesken i kjøleskapet og henta meg et par tørre loffskive som eg tvingte ner med en boks god gammeldags 7-UP.

I dag va det planlagt at vi sku ta båtn over tel Cebu kor vi sku prøve å leite fram et par turistattraksjona. Blant ainna Magellan’s Cross – e trekors som jordomseilarn – han Ferdinand Magellan - trødde ner i marka her då han rak i land her en gång på 1500-talle. Det va eg å han Jæns og han Krestjan Mekalsn som sku fare. Eiller rættar sagt: Eg, ho Becay og et vænnepar av ho. Kan ikkje huske at eg hadde invitert de ainner to, mæn det orka eg ikkje å hæfte nokka meir med. Eg betalte færgeturn over førr oss aille sammen. Kosta meg 1 krona og 50 øre pær kjæft, så det va no ikkje så galle vil eg sei.

Kondoktørn om bord i skuta hadde en caps på skåiltn kor det sto Motion Picture Director. En uinnerli sommarjobb han hadde ordna seg, han Steven Spielberg, der han sto i en hållat dångerishorts og ei gorrsjettn t-sjorta og fikla me billættan.

Det va bænka om bord i båten, og vi satt ute i friluft, sjøl om vi hadde massevis av tak over hau – i form av en presænning dæm hadde strækt over ei jærnramma som va sveist fast i ripa på sjarken. På bænken framførr meg såg eg ei kjærring som ligna nokka så dyregrønt på bank-konsuleintn min i Fokusbanken, ho Halldis Solbakken. Måtte flire førr meg sjøl. Det e faktisk rætt som det e at eg ser folk her nere som ligne nokka steikanes på folk heime. Bære at her e dæm litt brunar i fargen.

En dag då eg kom ut av markedsplassen her i GUN-OB så såg eg en tro kopi av han Malvin Skulbru som sto å lænte seg imot ei betongsøyla og røkte stærktobbakk.

Eillers kainn eg sei at om søndagan sæll ho HalltanJænny i Finnfjorn starinlys utførr kjerka her, han Trond Ole i Rossfjorn drefte med tørrfesk og ho Hanna Kvanmo livnære seg av å sælle mango te hall pris.

Etter at de andre pæningan hadde ette kylling og ris med pepsi på si, gikk vi tel katedraln i byen. Nævnte eg førræsstn at eg bei settanes igjæn med rægninga førr maten? Førrbainna gribba! Sjøl hadde eg bære slafsa i meg ei gorrlita flaska pepsi. Tykje sku ete nokka med de mageførrholdan eg hadde. Maten kosta meg bære 4-5 krone førr heile sjitn, men eg bei kokfyrt – å det va fan ikkje takk å få en gång. Kun ho sjøl va ydmyk og takka før maten. De ainner to hærtingan slafsa i seg matn og rapte i kor, før dæm tørka seg ruindt kjæftn og førrlot spiseriet.

Eg tok tøtta fatt seinar på kveiln å ga klar beskjed at folk som plutselig hiv seg med og førrvente oppvarting, kan herætter finne seg en ainna hobby. Å vest eg skal spainndere nokka på nån, så ser eg heilst at det e eg som kjæm me tellbudet om det. Å i det lainne kor eg kjæm ifra så har man no såpass tell folkeskikk at man i det minste takke og bukke vest man får nokka.

Ho har revve det i dæm – det veit eg, førr no i ættertid e dæm bære vælldi så spak, og e dæm så heildi at eg spainndere en karamæll på dæm så ligg dæm langflat å takke meg. Æ æ æ – å det ska dæm få fortsætte å gjøre.

Men det kan eg sei. Etter eg sa i fra så har det vorre null problem med den slags. Syns litt synd i tøtta med kvært førr at folk ruint ho skal prøve å suge seg på førr å dræge nån krone utav milljonærn som e på besøk.

Milljonærn ja. Dæm sku bære ha vest. Han rammli!

Tebake tel katedraln. Vi tok ikkje sjangsn på å gå inn, førr at dæm hoillte på med en begravelse der inne. Likbiln va en flott sjarmedes som glinsa bære vælldi i solsteiken. Oppskreftsmæssig puska vi oss rolig derifrå førr å gje karran fred. Leofred. Ja, det e Johnsen.

Men vi faint ei ainna populær kjerka litt længer oppi bakkan der. St. Nino Church, eller nokka i deinn durn. Eg og han ainner karn satt inne på kjerkebænkan, mens begge tøttn hadde stilt seg i kø. Eg lurte længe ka dæm sto i kø førr, men eg giddakje å spørre å græve nokka meir. Dæm hæfta enn go halltime så eg tok sjangsn på å ta på meg solbrillan. På deinn måten fikk eg stælt meg en aildri så litn middagskvil oppuinner brilleglassan. Det va som kjeint ikkje rare søvn eg hadde fådd natta før, vest dokker huske tebakers. Kviln gjor uinnerværka. Kvekna tel skikkelig. Fine greier.

Det viste seg at dæm sto i kø førr å få lov tel å kjøsse ei glassruta og be nån bønna tel en figur som va utstilt innførre plexiglasse. St. Nino e vestnok en helgen som e en unge. Nokka meir einn det ane eg ikkje. Sorry mac. Ist ikkje å finne det ut heiller. Har ainna å gjøre om dagan.

Det einaste eg syns va intresangt med kjerkebesøket va å kjike på en litn gluint som for å sprang imeilla kjerkebænkan, fuillt opphyrt som han Spiderman. En Batman hadde sællføllgelig vorre tøffar, men det her fikk duge.

Rætt utførre kjerka snubla vi borti det berømte Magellans’s Cross. Eg må fare tebake dit, førr eg huske ikkje så mykje utav det. Gikk mæst bære å irriterte meg over svinan som groksa i seg mat på mi rægning.

Originalkorset som han Magellan planta i jorda skal etter sigende være inni det trekorse som står oppstilt dær no. Mæn det har eg lita tru førr kan stæmme. Det sto nokka om at førr å bevare korse så hadde dæm snekra opp en beskyttelse som kapsle korset inni ei treramma. Mærksnodige greier, førr då kan man jo ikkje se nokka utav orginaln. Eg trur no det at vest dæm verkelig hadde originaln der så har dæm no kuinna snekra den beskyttelsen i et ainna materiale. Førr eksæmpel plexiglass – så i det minste turistan fikk se ka dæm såg på. Næi, det lokte bløff og fainteri lang vei utav dedderan.

Etter korsbesøket bei plutselig eg svuiltn så vi gikk inn på en resturang som heite Jollibee. Det e en burgerkjede som e heilt likens som McDonalds, bære at hamburgeran her e fælar og dispenserbrusn even more grusom. Ketchup har dæm ikkje, men rekklamere bære vælldi at du kan tappe så mykje catsup du vil. Hirsj faken. Catsup e basically ketchup – utn tomat. Me ainner ord nokka gammel eggedosis dæm har blanda med rømaling. Styr uinna! Her står åsså store skjeilt fleire plassa kor dæm skriv at man må bestainndi holde et aue med værdisakern sine

Please keep an eye on your valuables

Eg sa det mæ karn som fór å ryidda av boran ruinnt oss, at det e fan ikkje bære bære å klare å ete skikkelig vest man ska være nødt tel å sette å kjike seg sjøl i skrette te ei kvær tid.

Han sa ikkje nokka. Mulig han va nokka tonghørt, ka veit væll eg.

Men enn ting skal dæm ha. Dæm har dass som e sjitanes i. Iværtfaill nån utav dæm.

Å takk å låv førr det. Førr eg hadde ikkje tadd mange tuggen før eg måtte uinnskylde meg og småspurte inn på comfort room som dæm kaille det førr. Snakk om ironi og sarkasme på enn og samme gång.

Det va tre toalættskåle inne på mainnfolkdassn. Aille tre klosættan va fuillbjora av færskt og størkna pess på ringen. Verre einn DaCapodassan ei sein lørdagsnatt i si glanstid, på deinn tia då vi russa oss. Eiller dassan på ROX i Oslo etter cupfinalevekka i sæksånetti. Det går faktisk gjeitord om at det deinn dag i dag einndå står en fire-fæm Brøstabotninga i TIL-drakta fastklistra i golvet dær inne.

Næi, det her går ikkje ann!!

Eg gikk ut igjen og fant tel min store glede ei dør med et handicapskjeilt på. Det sto to utav pærsonale og vaska golve i dassgangen, så eg drog fotn ætte meg, lekså han va knækt, og hailta meg inn på handicapdassn. Du himmelske fader. Reint og fint – og liketel dasspapir. Eg bei så gla at et trur eg feilte ei lita tåra. Eintn det eiller så skvætta det ifra djupet. Åkke som så va det røranes.

Då vi va væll heime benøtta eg annledninga tel å lære opp lokalbefolkninga å spælle Olsen og Idiot. Olsen tok dæm aldri særli i på, men idiot, eller Stupido som vi døpte han, e bidd en slager her på øyen.

Mens vi e inne på kortspæll så sporte eg førræssn i går om det e mulig å få tak i et huinnskjinn som man kuinne ha fådd lurt mæ seg heim, ja sia dæm et huinnkjøtt her i gåran. Men dæm bære kjeik på meg med uinnerlige uttrøkk i tryne, så eg trur eg legg saken dau inntell videre. Men, det e klart, vest main verkelig treng et huinnskjinn så veit eg at han Kim-Freddy sett på en heil donge ætte forrige huinnkveld. Han ska vest være såpass hoildn mæ sortn, har eg hørt, at han slæpp å fyre te vinters. Ikkje verst bære det.

Men steike, eg skal ymte frampå om huinnskjinn når anledninga byr seg. Spørst bære ka han Toll og han Lænsmainn sei på flyplassn. Det bi vel bot og ruinnjuling.

Ja, ka gjør main ikkje førr ei skarve sykemelding.

#1 Kommentar fra maria i finfjordn! (svar):

Tjo bing du travelling man! Ja vesst les vi. Både eg og Vanja. Heile Finnfjord les jo. Du e jo blitt samtaleemne i bygda. Mamma hadde vært i bursdag hos mordi og der hadde det på nytt vært høytlesing. Eva i Storvika holt på å flire seg i hel!! Ja artig e det å følge med på karn! Slutt å klag, hut deg å spander, du e jo fullsjetn av peng!! Flire.... Kos deg der nede i østen. Vi vurdere Malaysia til jul. Tjo bing stå på siste tia :)

Heiiii!

Upassende? Tips moderator!Skrevet 13. juli 2006, klokken 21.25

#2 Kommentar fra Anneren (svar):

Gudfaderiluggan. Kor du hente alt ifrå? Glede meg tell kvær gång du har skrevve nåkka nytt. Godt me en go latter! Holdte på å pesse på meg då du skreiv om granittn tell han Sandbakk :-) Og dorginga over kjøkkenbordet. Revyfestivaln gikk bære svært, ingen prisa, men ka farsken. Hadde det kjæmpemæssig. Låg "heldigvis" ikke på samme skole som Forsølrevyen! Dæm e rapegal, trurkje levra på nån av dæm e nåkka særlig tess i. Ska du få sett TIL-kampen over etern på søndag? Nytt gress og greier, hadde det bære bidd nån heimemål i tellegg så hadde det jo vorre arti. Går no bære å glede meg tell jul, førr dettan sommarvère kan dæm bære ha førr min del. Kos deg masse siste vekka, og skriv meir! Heiiii