Arkiv: Filippinene 2006 - 18

Dag 9: Blue Reef

Skrevet av 29. juli 2006, klokken 23.38

Først vil eg bære beklage at det går trægt i svingan her. Eg har ikkje hadd tia tel så mykje. Takk førr flott reisebeskrivelse pernis. Du e en arti skaille:)
Flisifoten: eg skal hive meg ruint å læse ka du har skrivd.
Aille andre: håpe vi ses snart.

30. juni

Ny dag, nye muligheite. E det ikkje det dæm sei?

Te frokost gomla eg i meg fire betta stomp og et par hallstekte egg. Det låg nokka ainna slog på en tallærken attmæ, som eg smakte litt på, men det va så fælt at eg brækte meg et par gång. Hirsj fan. Eg rørte ikkje sortn etter det. Men eggan va god, så dæm gikk ner utn at eg plagdes.

I dag va det duka førr badetur tel et strandanlegg på yttersia utav øya her. Blue Reef Resort heite plassen, førrtællte dæm meg. Vi hadde mæ oss de to vænnan hennes. Ja, dæm som slafsa mat på mi rægning sist vi va på laup, som dokker muligens huske.

Før vi for va eg inne på ei sjappa i mercadoen å kjøfte meg fæm småe hainnduka, førr å ha tel sveittetørkinga i varmen.

Deinna gången hadde dæm mæ seg et nætt med mat sjøl. Det tænke eg va kamfer te tyskertn, kveskra eg te meg sjøl, og måtte samtidi bite teinnern ihop førr ikkje å vise di hine kor godt eg fryda meg.

Ho hadde jebbursdag i dag ho vænninna vi hadde mæ oss, men som dæm sei her nere så e det lite med feiring. Gava gjer dæm ikkje, av deinn gruinn at dæm har lite pænga. Dæm om det. Ho sa ho va toåtyve år idag, trur eg. Der i høvan va det i værtfaill. Fikk det ikkje heilt med meg.

Vi hallsa agåre i en tricycle i en 15-20 menutt før vi kom tel havet på yttersia utav Mactan-øya. Eg betalte en litn ti-kroning førr kjøreturn og en go trædvekroning førr en balkongplass inne på Blue Reef resortn.

Det va en stor port strækt med hønsenætting som va bevokta utav en kar i uniform og pomphagla. Då vi kom sætte han sekringa på hagla før han åpna grinda tel oss. Og så kom der en ainna hærting og geleida oss ut på en betongplatting.

Resortn e i gruinn to breie, men korte, molloa som går nån meter ut i havet. På kvær mollo va det innreid med bord og stola og et lite plastteilt over, vest han sku komme med rægn. Det kosta oss 300 pesos. Nei no lyg eg. Det kosta meg 300 pesos - førr å leie ei stolgruppa med bord og tak.

I meilla molloan va det vel bortimot fæmti meter klaring. Ei klaring dæm benøtta tel badeplass førr gjæstan. Di hine va å svømte ei stund menst eg vassa tel kness og såg høvan tel å vaske di sure sandalan. Lokta død og djævel utav sommarkommogan eg har drie mæ meg heimanna. Dæm må nok kasseres snart, frøkte eg førr.

Det va eillers djævelsk fint ver, men eg sveitta ikkje så mykje førr han va en god del vind i kastan. Hærrlig.

Ætte baderan va færdig med sett og foteimen min va tadd av floa, sætte vi oss ner ruinnt bore førr å ete. Eg åt tell ei førrandring på dæmmes rægning, men eg hadde i det minste vett tel å takke førr matn. Menst vi satt der å gomla og slurpa tam pepsi så kom der ei småtjukk kjærring vagganes imot oss med et svært trefat oppå skåiltn. Ho hadde mat å sælle førrsto vi. Eg takka høflig nei, mens di hine kjøfte mango og dip hos gamla. Eg syns deinn dippen såg nokka uinnerli ut. Heilt rød med masse småe, parvise svarte prekka i.

Ka deddran e førr nokka, sporte eg ho Becay?
It’s mango, svarte ho kjapt.
Yeah, I know, I mean the red stuff, påpeikte eg.
Ah, it’s shrimp. Want to taste?

Ja, så gu va det ikkje ræka. De småe svarte prekkan eg hadde annamt neri posn va småe nusselie rækeaua. Deinn minste ræka eg nån gång har sedd. Å eg har no pikade vorre mykje på ræk i mi tid. Eg tok en bette mango og dippa neri rækelæddja. Det smakte samme som storræka utav sortn, inga tvil om det. Mæn mangoen va så besk at eg tok bære ei tugga før eg hallsa i meg en litter kola på størtn, og braut i meg en bette utav stompen dæm hadde mæ seg.

Matidylln bei fort slådd ihel når kompisn vi hadde me oss røyste seg å sku hente en mikrofon tel karaokeanlegget (som det sto tre av bære i nærheita av oss). Gud, vest du e nokka tel kar så sætte du en stoppar førr det her, ba eg førr meg sjøl.

Di hine hørte meg og sporte ka eg sa. Eg måtte lyge nokka. Ingenting, sa eg. Just the words of a Norwegian song I know.

Oh nice! You want to sing?, glapp det utav bursdagsbarnet. No thanks, I’d rather french kiss a skunk, parerte eg rættvist med.Endelig fikk eg nokka igjæn førr å ha sedd Blackadder bortimot en million gång. Tøtta skjønte ikkje ka eg sa, så eg måtte på nytt påpeike at eg ikkje kom tel å sønge. Ikkje idag og næppe i måra heiller.

Vårhærre, deinn peisn, han hoildt meg pinade førr ap igjæn. Det va vest ikkje nok at han va nær å ta live av meg då eg va i kjerka hannes sist søndag. Neida, han hadde meir å fare med, djæveln. Først trudde eg han hadde hørt på bønn min og tadd den tel ætterætning, då karaokarn kom tebake utn mikrofon. Dæm førrlangte næmmli legitimasjon førr at man ska få lånt mikrofon. Mærkelig system, men eg låvprisa det umiddelbart. Kanskje det bei fred å få alikavæll. Ingen av oss hadde legitimasjon, så det bei inga karaoke.

Trudde eg.

Eg vakje før byint på feiringa før det kjæm en familiefar og pekke meg på skuldra. You can use our microphone if you want. Eg byinte å skrike, men det va vest ingen som ainnste det. Dæm va førr opptadd med å finne fram kass sanga dæm sku kauke. Eg luska meg slukørat på dass. Følte meg ikkje heilt væll, Pedigree Pal.

Dass...igjæn og igjæn
Det høres kanskje ut som ailt eg har gjort på deinna turn e å reinne på dass å gjøre det mainn gjør dær. Det e vel ikkje heilt deinn totale sainnheita, men saken e deinn at kvær gång eg skal på dass så bi det æventyr. Deinna gången va heiller inga uinntak. Dæm hadde fire dass man kuinne vælle imeilla. Aille va likens og det va ikkje mærka av førr kvinnfolk og mainnfolk. Eg va speint, førr eg hadde ikkje pappir mæ meg. Dærimot hadde eg estimert, då vi kom inn på resortn her, at det sto på et skjeilt at dæm har dass med tissue paper, men på deinn føsste dassn eg trødde inn på va det inga pappir. Å ikkje deinn næste heiller. No, har vi det gåanes, grynta eg mens eg førrtvilt kjeik meg omkring.

Dassan va av ypperste kvalitet og hadde liketel nersjølling. Men pappir va det knaft med. Føsst då eg va på tur inn på det trie toalætta ainnste eg korr pappirruillan va montert – ute på veggen på yttesia utav dassdørn. Enn ruill imeilla dass 1 og 2 og enn imeilla 3 og 4. Å main kuinne bære glømme å tru at main sku sette på skåla å nå ut tel ruilln på veggen. Ikkje snakk om. Det bi omtrent som at eg og ho mamma sku ha hadd en ruill på deling – og montert dassruillholdarn ute på skjåveggen. Ikkje bære å nå i en trængt situasjon, me ainner ord.

Eg prøvde å slite laus ruilln å ta heile hoppreinne med meg inn, men ikkje svartn at han løsna. Så eg kveila heiller ut en god del meter og braut i lomma før eg heiv meg tel innførre. Gikk som i London.

Vasken kor man sku vaske nævvan ætterpå gjor lite nøtta. Det va næmmli sjyvattn i kranan.

Mens eg sto dær å gnekka meg inn med sailtvattn så hørte eg en sang som eg drog godt kjeinnsel på. Sad but true me Metallica joma utav en karaokemaskin på deinn ainner molloen. Gursjelov at det ikkje va mine karra som sku sønge, va det einaste eg kuinne trøste meg med. Metallica hadde fådd 15-20 medlæmma som aille spælte luftgitar og kauka mæ tel musikken så godt dæm kuinne på gorrængelsken sin. Har egentlig ikkje løst å nævne at aille va ikledd badetruse. Mæn det va dæm. Kun badetruse. Å når eg sei truse så meine eg truse. Hirsj.

Eg røska ut begge auæplan mine og trøska dæm inn i øran. Høyreaue i vænsterøre og motsatt. Intet sett, intet hørt.

Phone kaputt
På kveiln satt eg ute på perrongen heime og slappa av med iskald pils og skreiv på reisebrevan. Gluint-kompisn min, som eg plages med å førrstå, satt ute han og. Han ville låne telefon min førr å spælle spæll, men eg sa bære phone kaputt, broken, broken.

Det va ingenting som feilte telefon min, men eg hadde ikkje hjærte tel å førrtælle podn at sist han lånte telefon min førr å spælle, så slætta han begge spællan eg har og sendte ti blanke meldinge tel ho Ann i England, og minst ei tel ho Ann-Iren heime. Det va verkelig gluintn sin.