Dag 13: Han Emil i fængsel og "Tast PUK-kode"

Skrevet av 1. september 2006, klokken 16.33

4. juli 2006
I dag sku eg være med ho Becay rundt omkring på offentlige kontor i byen sånn at ho kan få seg et pass. Det må ho strængt tatt ha vest ho har tænkt å farte utenlands å arbeie. Ho har tante i Norge og i USA og har sjøl plana om å søke jobb i blant ainna Dubai og Hong Kong. Utn pass kjæm ho ikkje langt. Såfræmst ho ikkje ror over fjorn. Men det skal vest være en smule ressikabelt har eg læst.
Ho har og løst å fare som au pair tel Norge (Oslo-området kor ho har tanta si boanes), men de filippinske myndigheitan har nættopp satt fotn ner og sagt at ingen filippinske jente får lov tel å fare tel Norge som au pair. Dæm har vestnok vorre mykje plaga med at førrkjen ikkje har returnert heim igjen etter endt opphold i Norge.
Så vidt eg veit så e det bære Filippinene som har et sånt her forbud. Snakk om utur. Ekje bære enkelt ailt.

Hos lænsmainn
Først for vi tel politistasjon førr å hente en politiattest. Lænsmainn må gå go førr at ho ikkje e ei gængstertøs, førr e du banditt og kjeilltring kan du bære glømme å få deg pass. Iværtfaill her på Filippinene. Det e kanskje sånn heime og? Næi, førræssn det kainn ikkje stæmme. Eg har no læst rætt som det e at han Carl I. Hagen stort sett bor i Spaniasydn, korr han sett å slafse i seg sol og førrbaine seg over at di innfødte ikkje ist å snakke norsk. Jau, så pass må han no ha fådd. Å større kjeilltring einn deinn karn trur eg mainn må ro langt utpå fjorn førr å finne. Mæn snill…dæ e han.

Utførr den åpne porten inn tel politikontoret sto det en tøff sånndær S.W.A.T-varebil som eg bei nødt tel å knipse et billede utav. Han va kållsvart og hadde sånne stilie panserplate framførre vinduan. På sia utav biln va det klistra store kvite klistremærkebokstava som sa; Lapu Lapu Police.

Politibygningen va sætt opp i form av en hæstesko. Det va to en-etasjes hovedbygninge som sto vendt mot kværandre, og i æinn av område hadde dæm et bygg kor den kvite ytterveggen va påmalt Holding Cell, me digre svarte bokstava. Det e der dem har samla arrestantan, va eg snar å antyde førr meg sjøl.

Når vi gikk inn porten så hadde vi aillså fængelscelln bortimot huinner meter rætt framførre oss og to avlange administrasjonsbygg på begge sien, som begge hadde inngangsdørn vendt inn mot den åpne plassn i mettn, kor vi va. I bygget på vænsterhainna va det en masser av førrskjellige vindusluke førr førrskjellige tjænesta som lænsmainn drefte med.

Ho Becay stilte seg i køen utførre luka kor det sto at man kunne få politiattest. Det sto folk i fleire køa bortover, men i hennes kø va det ikkje så alt førr mykje folk, så det gikk egentlig radi uinna.

I mens ho bjora me sett sto eg ute på plassen, kor lænsmainn og dæm som eillers jobba der hadde parkert bilan og mopedan sine. Eg beit meg straks te mærkes at en av mopedan ikkje hadde skikkelig registreringsskjeilt bakpå. Eiarn hadde bære skruvd fast ei høvelig bordfjøl, åsså hadde dæm bære malt på et registreringnommer.

Eg måtte hømre litt førr meg sjøl. Eg minnest så godt en gång da vi rampen i Finnfjorn va nere på TIRB sett bussverksted å lekte å hærja med syklan våres, lekså vi gjor te stadigheit. Eg va vel en 13-14 år antar eg.

Bæssme vi holdt på som verst så kom en av mine jevnaldranes sambygdinga kjøranes nerover på mopeden sin. Under-age som han va og me uregistrert knaillert imeilla føtn, så va han naturlig nok litt reidd førr å få lænsmainn på nakken.

I så måte hadde åsså han betta fast en plankebette åttpå knaillertn og malt på et nommer, sånn at det sku se ut førr lænsmainn at gluintn hadde registrert kjøretøye. Å kjeinne eg karn rætt, så hadde han sekkert en bette utav Mack sin ølkartongpapp på innerlomma, kor han hadde tægna seg sjøl å skrevve ”16 år” oppuinner – i tellfeille lænsmainn sku være så frækk å spørre ætte legitimasjon når han stoppa gutn. Vanntætt plan, no doubt.

Eg avbraut rolig mimringa fra min ungdom og va å kjøfte meg to boksa kola som eg slukte i meg på et par øyeblekk. Det va blovarnt og eg sveitta småsei – som vanli, adenærsagt. Då eg bevægde meg bort mot søppelbøtta førr å skjelle meg av med tomburkan, ainste eg nokka bevægelsa ytst i synsfeilte mett. Eg snudde haue kjapt mot Holding Cell-bygninga kor eg meinte bevægelsan kom ifra, men eg kuinne ikkje se nokka. Det va no mærkeli, snøfta eg. Kanskje varmen aptes me meg?

Nei, sku du ha sedd!

Der såg eg ka det va! I øverkant av Holding Cell-veggen, kuinne eg anname den øverste hallainnametern av gittre tel fængselscelln som va innførre. Å rætt som det va så spratt det opp et hau eller to, som kjeik ætte meg og åilla nåkka som eg hadde ont førr å tyde. Dæm må ha vorre lætt på føtn. Ja, eintn det eiller så måtta dæm ha hadd ei trampolina der inne. Ja, førr dæm spratt bære vælldi. Opp å ner og opp å ner. Og opp.

Då dem såg at dæm hadde løktes i å få oppmærksomheita mi, va det en kar som heiste seg opp ætte arman og holdt seg fast, sånn at han hadde haue over veggkanten i ei go stuinn. Han åilla på meg så det joma i meilla bygningen på plassn der. Eg e iværtfaill rimeli sekker på at det va meg han sikta tel, førr han reiv seg på ængelsk. Å eg va einaste av væstlig utseende i mils omkrets.

Hello!

HELLO MISTER!!!

HELLLOOOO SIIR!!!

Eg bei passeli skuggereidd, så eg vinka bære ”hei” tel han og snudde ryggen tel å venta på at han sku gje seg. Eg gjor lekså eg ikkje hørte karn. Å han ga seg no endeli ætte nån menutt. Eintn førr at han bei lei eiller kanskje ailler helst førr at arman svikta. Eg va no gla tel uansett. Ja, førr eg har aldri vorre nokka ætte det å snakke med bandidos som sett bak lås og slå, som det så fint heite. Veit jo aldri ka det e slags folk. Å særli her på fræmmen jord. Bæst å holde avstand. Eg like bæst snillinga som ikkje e i fængsel. Sjøl om kanskje de største bandittan i værdn leve i det fri, og e både finkledd og velartikulert i språket.

Han Emil
Anyway. I warmen fant eg ut at det va på tide å sætte seg ner å slappe av litt, ailt i menst sveittn hærja som ville vårvassdrag nerover ryggtavla mi. Eg va så tøsst at eg va skråsekker på at eg hadde kuinna tygd i meg et heilt brætt me koleaboksa, åsså bære spøtta ut aluminiumsræstan ifra muinnvika - lekså dæm sku være slogbein ifra et hærrlig auarskalas.

Eg faint en trebænk som eg parkerte ræva på, og hailla meg komfortabelt attover imot murveggen så det rektig plaska av sveitte. Ikkje bære å holde hygiena oppe i tropiske områda, må dokker førrstå.

Hello…

Eg tænkte på om eg sku bekke capsn nerover auan og strække meg en litn halltime te ho va færdi, men det bei bære me tanken. Det va ikkje fred å få. Dokker sjønne det va så sørgeli mykje folk som fór å gikk att å fram imeilla der kor eg va, at det vakje nubb å få kvilt auelokkan. Ikkje snakk om. Allikavæll bekka eg haue att imot veggen såpass at eg no i det minste fikk slappa litt av. Men folk sjabba så djævelsk segimeilla at det bei inga avslapping heiller, på han unge og ikkje minst reisende Henriksen.

Hello mister…

Ka du si at? Hello who?

Eg rætta meg opp på bænken. E det nån som sei hallo te meg? No igjæn? Eg satt heilt i ro og verkelig konsentrerte meg førr å høre nøye ætte i alt bråke. Kan no ikkje være nån her nere som kjeinne meg? Kanskje han som kauka på meg i sta? Eg tok fram faillkniven og kvæssa øran. Stilt va det, i ailt bråket.

Eg hadde ikkje ainst at eg satt rætt attmæ ei dør. Døra sto på gløtt så eg stakk haue inn i gleppa og sku se om det va nån dær som ville ha tak i meg. Eg satt enda så nært døra at eg trængte ikkje å røyse meg. Eg bære hailla meg sånn passeli tesies imot vænstre, og holdt meg fast i dørhandtaket, mens eg braut haue innførre førr å se an forholdan.

Inne der sto det en mainn bak et gitter og ville prate mæ meg. Va pinade døra inn tel fængelscelln eg hadde træft på!

Karn sto me næsn sånn passeli trøska imeilla to av jærnstængern, og holdt nævvan litt længer ner i to av de andre stængern. Han va vælldi ivrig på å prate, men eg veste ikkje om eg hadde lov tel å prate med nokka inmate her. Dæffør kremta eg litt førr å få oppmerksomheita tel den uniformerte vakten, som satt litt længer inn attmæ et bord og fylte ut nokka skjema.

Is it ok if I speak with this man?

Bæst å spørre om lov at man pikade ikkje bi arrestert sjøl før man veit ordet av det. Vaktn kjeik opp i fra arbeie sett og smilte breidt med et fuillt sætt snykvite teinner.

Yes of course, please come in.

Det va ikkje dårlig må eg sei. Så inn gikk eg åsså bei eg no ståanes der å prate mæ deinna fangen. Han va en rektig trivelig kar og smilte heile tia mens han prata. Han introduserte seg så fint og sa han heitte Emil.

Passanes navn førr en fange, va det første eg tænkte. No ska det dog seies at den her snickerboa ikkje va på langt nær så staselig og fin som den ho Astrid Lindgren skreiv om. Å eg har ont førr å tru at den her Emiln sjøl har spronge hit og låst seg inn, lekså kompisen våres ifra Lønneberget bestainndi gjor. Men dæ e no så.

Nice to meet you, Emil. I am Gøran from Finnfjord. I mean Norway!

Å plusseli va vi i fuill sjabbing. Han va vælldi intresert i ka eg gjor her nere og kor eg va i fra. Han vakje så staselig stiv i ængelsk, men han gjor seg no godt førrstådd alikavæll.

Eg la fort mærke tell tainngarn hannes. Han va fuillt møblert i gomman, mæn den eine av de to fræmste teinnern i øverkjæftn hannes sto rætt ut, og nærmast peikte beint i mot meg. Det såg rart ut må eg sei, og eg tok meg sjøl fleire gång i å stirre på tainna hannes. Antageli hadde en av cellekameratan hannes prøvd seg på å bryte opp kjæftn hannes mens han sov. Kanskje førr å komme tel te en gullplombe i enn av atterjækslan tel pasiæntn. Ka veit væll eg? Ja, førr det såg faktisk ut som at nån hadde brukt et brækkjern og rektig brætta tainna oppover.

Men eg ska no ikkje prate så høgt sjøl. Mens han sto der å gapte med tainna i vater så sto eg på ainner sia utav gittre, å gliste med et av nordeuropas største meillarom imeilla frammerteinn. Han Kurt Nilsen bi bære som småguttn å regne.

Vi sku ha sedd nydeli ut der vi sto, han Karius og eg. Gebissan våres ligna mykje godt på et par tetrisbrikka, som at vest man styrte dæm rætt villa passa pærfækt i hop. Mæn så må det no i samme slængen seies at det va inga overhænganes fare førr at de to tainnsættan på nåkka måte sku bi parra. Not while I have my strength, iværtfaill.

Mens eg og han Emil sto og konfererte så satt de hine fangan på betonggolve å spælte kort, med kvær sin bette papp oppuinner ræva førr komfårns si skyld. Det va inga stola å se. Å det førrklare vel i så måte den hoppinga og sprættinga tiliar, då dem ropte ætte meg utpå plassn. Ikkje nokka krakk å stå på.

Det va to fængselscelle der inne i arræstn, og det va vel en sæks-syv stykkja i kvær cella. Kan tænke meg ei cella va på en ni-ti kvaddrat. Ikkje aill værdn egentli. Arrestn va førræssn akkorat likens som fængslan i de gamle western filman, som eg som ramp va storfan av. Et lite rom med et kraftig gitter, som passa på at ingen kom seg ut.

I kråa længst bort og tel vænstre i cella hadde dæm toalett. Dassn va skjult attom nåkka leka-blokke dæm hadde røyst opp. To i høyden, så dem som sku no gjøre sett førrnødne i det minste hadde litt privatliv inne på det likkje rammeromme.

Han Emil førrtællte meg at han hadde kjærring og to eller tre onga. Eg huske ikkje heilt i fartn akkorat antallet. Han sa og at han satt i cella der i påvente av en rettsak som sku være om ei vekka, og at det her va tredje vekka han satt i arrest. Han va åsså snar å sei at vest han bei settanes nokka lenger der inne så ville det gå ut over kjærringa og ongan, sia dem gikk glipp av inntækta hannes.

Eg sporte han aldri om kofførr han satt inne, men eg la fort to og to i sammen då han sa at han jobba som sekkerhetsvakt på et kjøpesænter. Eg kan bære anta at han hadde vorre litt langfingrat en dag på arbei og bidd tadd på færsken (bokstavelig talt, vest det va færsken han hadde stolle).

Bæssme vi sto der å sjabba så kom det en ainna fange bort tel gittre. Han stilte seg opp i bar overkropp og strauk seg over magen og sa at han va svuiltn. Han ville ha meg tel å reinne på kiosken rett bortom nåvva å kjøpe han litt mat. Men det orka eg ikkje, førr dæm får no vel mat i fængsle, sa eg tel han. Det gikk no i værtfaill vakten god førr at dem gjor. Å hadde eg vorre så snill at eg hadde kjøpt han nokka så har eg sekkert bidd nødt tel å hainnle inn tel heile horven der inne. Det va eg lite intresert i, førr å sei det mildt. Ikkje førr at pængan sin del, men eg orka bære ikkje ailt styre.

I tellegg så såg han her karn verkelig ut som en kjeiltring. Han va tyn, hadde en slettn litn bart, smilte falskt og såg skummel ut i auan. Så eg va lite løstn på å kjøpe han nokka som helst. Han Emil derimot såg vælldig snill og førrsekti ut, å eg må likete sei eg syns litt synd på han ættekvært. I flækkan i værtfaill.

Mæn eg takka rolig førr meg og gikk ut tel ho Becay igjen når han byinte å ymte frampå om kausjon. Han sporte aldri, men eg læste sånn høvelig imeilla teinnern på han at han ville at eg sku betale en slaint sånn at han fikk komme ut av fængslet. Så langt va nok ikkje vænnskapet våres kommen. Dessverre. Mæn han bei ikkje furtn eiller nokka sånt då eg sa eg måtte gå. Han takka så vælldig førr praten og ønska meg løkke tel vidre under oppholdet. Trivelig kar han Emil.

Eg på mi sia av gittre takka åsså han førr praten og sa good luck med rettsaken. Eg håpe no bære at han kan få bedyre si uskyld og bi frikjeint, sånn at han kjæm seg telbake i arbei igjen og får førrsørga famelien.

The Benny Hill show
Ho Becay sto utførre å venta på meg. Ho bære flirte av at eg hadde snakka med en fængselsfuggel. Sekkert ikkje heilt vanlig her i høvan at man gjør sånt. Men ka fan. Ei erfaring rikar og ekstra stoff tel reiseskildringa. Ho træfte likete på ei venninna mens vi sto dær, som spekkulerte på om eg og han Emil va gamle kjeinninga. Ho Becay bære flirte å sa nokka på lokaldialæktn, som eg ikkje førrsto. Ho må ha førrtælt en vits, førr dæm flirte godt begge to, mens dæm kjeik på meg.

Då venninna va færdiflirt gikk ho tel sett og vi tel våres. Vi rusla agåre ut av porten og ut av politiområdet. Eg sveitta igjen nåkka så dyrisk, så eg måtte innom den likkje kiosken igjen å kjøpe meg ei flaska vatn. Mæn vatn va dem bætterde bidd fri førr, førrtællte betjæninga, så eg bei nødt tel å kjøpe en ny kolaboks. Hell i uhell kan man sei.

Akkorat i det eg tok første slurken kjeinte eg det romla nokka makalaust i magen. Eg måtte på dass, og det styggfort! De hallstekte eggan (med heil flytanes plomme) og de breinte skinkebettan fra frokosten i mårrest va på tur sørover. Å ingenting kuinne stoppe dæm. Dæm hadde aillereia sjækka inn, if you get my drift. Eg kjeinte eg sveitta ekstra i painna og at kroppstæmpraturn økte i takt med pulsn min. Eg va nok kanskje mæst sveitt med tanke på at vi va milevis uinna dugelige toalettfasiliteta.

Becay, where is the closest toilet?

Eg hørtes sekkert djævelsk oppskaka og stressa ut. Ho skvatt tel, leksa eg sku ha skræmt ho.

You can go to the mall over there, if you want.

Ho peikte bortover mot et stort bygg længer bort på ainner sia av veien. Det va et godt støkke uinna, men eg måtte bære legge te flækkings. En hall killometer agåre va det iværtfaill.

I have to go there now. I feel very bad in my stomach.

Å agåre for vi. Eg småsprang i front med ho i fuill gallopp nån meter ætte. Korte, men kjappe skrett, så vi hadde god fart. Hadde fleire hevve seg på kuinna det fort ha bidd en Benny Hill episode utav heile greia.

Etter at vi hadde kommen oss over veien så staka eg ut en kurs. Eg anslo at eg kuinne ta en snarvei imeilla nokka kontainera istan førr å reinne rundt det bygget som sto i meilla oss og kjøpesæntre. Det va en stor tabbe. Veien va spærra længer inn å vi måtte snu på fæmbøringen å reinne tebakers. Det va nyss før det gikk galle. Eg kneip igjen med aill mi makt og fortsætte pilgrimsfærdn mot skåla. Vi ruinna bygninga førre og tok førrbikjøring på aille som gikk på fortauet. Det va så mykje folk at eg måtte reinne på hovedveien førr å komme førrbi aille. Eg såg då inngangspartiet på kjøpesæntre. Va pinade samme kjøpesæntre så eg hadde vorre på fleire gång. Gaisano Mactan Mall. Det gjor meg gla, førr eg veste at dem hadde en Jollibee-resturang tætt innførr inngangspartiet. Å dæm har som regel goe dass.

No va det kritisk. Eg sprang opp trappa og harka rett før eg kom tel døra tel han Jollibee. Då tok ho Becay meg igjen, tydelig ainnpustn. Ho flirte og klappa seg på låran, å eg måtte pinade flire litt eg og, i aill eleindigheit.

Eg hadde sænka farta førr å se anstendig ut når dørvaktn åpna døra og ønska oss velkommen inn. Vi takka høflig førr at han åpna døra før vi gikk kappgang opp trappa kor toalettskjelte viste vei tel dassan. Ho sætte seg ner mæ et bord mens eg lugga meg inn på fasilitetsområdet. Akkorat i det eg åpna døra så kom en av vaskeran ut derifra med bøtta og langkosten i nævven. Steiki ta! Nyvaska!

Ræva veste og godt korr ho va førr no gjor ho seg klar tel å levere. Eg reiv opp døra, ranga gaura av meg og klaska skinken ner på skåla – uten å legge pappir på ringen først! Det sei det mæste om kor kritisk situasjon va. Jessufader kor gla eg va.

Eg kom fort tel ro der inne. Gukko gla eg va, må eg sei en gång tell. Eg satt der længe å væl å bære naut friheita og skikkelig heinta meg inn etter joggeturn. Gleden tok heilt av og tåran præssa på då eg tel min store overraskelse såg at det hang en dassruill på veggen der og. Det må være det her dæm kaille paradis. Hærre min hatt, eg kuinna sotte der i timesvis.
Men det kuinne eg vel ikkje gjøre. Satt jo tross ailt folk å venta på meg.

Haircuts
Det bei ikkje tid tel fleire besøk hos offentlige kontor i dag, så vi benøtta anledninga tel å tråle kjøpesæntre vi aillereia va på. Eg puska meg inn i minibanken å tok ut 5000 pesos. Her sku det handles.

Mæn eg bei fort stoppa i inngangsdøra. Sekkerheitstøtta peikte på ryggsækken min og grein på næsn. Her e aillså fan ikkje lov å ta mæ seg nokka inn på butikkan? Eg måtte pænt gå i ei luka å levere inn sækken – i bytte mot en lapp med et nommer på. Pinade som å være i jakkekø etter endt kveld på Sumaloftet. Kjeinte eg bei irritert. Eg returnerte bastant tel vakta i døra.

Ska eg levere inn bokselommen og?, sporte eg uten at ho estimerte det. Ho bære strauk meg litt over sideflæske og klappa meg på ryggen før ho slapp meg inn. Snakk om å være reidd førr at folk ska stæle. Næssn så eg fikk løst tel å stæle nokka, bære på fanskap, sia dæm sku no være så steike vanskelig mæ ailt. Det bei med tanken. Hadde ingen plana om å fløtte inn i lag med han Emil og de karran dær.

Eg tok peiling på sportsbutikken i den øvste etasjen. En tre-fire rulletrapptura seinar så va eg der. Eg sku ha meg ei biljardkøa. Ei belli ei, va det einaste eg hadde av kriteria. Ja, åsså måtte ho være bein (bleedin’ obvious). Å det va heiller ikkje farlig å finne sortn.

Filippinene e fuillstappa av biljardbord. Ruint kvær ei nåvv og overailt kor det bor folk, så kan du ta gift på dem har et biljardbord ståanes. Ja, så å finne biljardutstyr i en sportsbutikk e en enkel sak. Då e det verre å finne fotbaillutstyr.

Eg fant biljardkøen med enn gång. Dem sto montert opp på veggen attom disken så eg måtte akkodere med betjæninga førr å få dem tel å løfte ner nån æksemplar, så eg fikk sedd dæm ann. Dæm meinte sjøl på at det va no nok om eg bære kjeik på dæm på avstand. Men dæm va ga seg no etter kvært og løfta motvillig ner et par køe te meg. Eg lænte meg over disken, lekså eg sku gjøre et støt, førr i så måte å tæste køa. Regne mæ dæm trudde eg va en storing innaførre biljardsportn, førr eg såg karn og tøtta attom disken kjeik på kværainner å smilte. Lite veste eg då at eg hadde ei nokka kort t-sjorta på meg å at smilan mæst sannsynlig kom utav at eg uinner læninga blotta øvste deln av rævskårra. Skal ikkje stekke oppuinner en stol at det sekkert gikk en kolossal eim av sveittlokt utav meg og. Så, ka så egentlig va skyld i smilan ska med andre ord være usagt.

Ætte norske standarda va sællføllgelig aille køen blobelli, men ætte å ha vorre her nere såpass lenge no så va eg bidd vant tel valuttaen – så det kan nok seies at eg va bidd gnien på krona. Men gniarpeisen fra Finnfjorn bei no tross det fort eni mæ seg sjøl og kjøpte seg ei svart, todelt køa som kosta bortimot 1200 pesos. Småpænga. Å bein va ho pinade og. I samme slængen benøtta eg anledninga tel å kjøpe meg en pose med køspissa, så eg kuinne bruke når eg kom heim tel moderlainne. Kø-tuppan va så-å-sei gratis så eg tok en go nævve og braut neri en pose, før eg betalte og tok peiling ut av sportssjappa og mot skoavdelinga.

Tænkte eg sku spainndere et par bellisko på tøtta. Ho va ute ætte et par kvite sko. Kvite sko?, sporte eg undranes. Du har jo ikkje trødd utførre dørståkkan her før dem e gorra tell av aill salgs mainnsjit som ligg å flyt.

Ja, nei dæm måtte være kvit sa ho. Sku bruke dem når ho va volunteer på sykehuset. Ærlig sak det.

Ho fant snart et par ho likte, men dæm va ikkje i heilt rætte størrelsen. Dæm va urlite grainn førr stor førr ho. Sjøl meinte ho på at det va no ikkje så nøye. Gjæft å ha nokka å vækse i, som mange førreldra bruke å sei. Mæn eg sa det mæ ho at når ho no først kjøpe seg sko så gjør det jo ikkje nokka at dem i det minste passe på skanken. Jauda, ho va no egentlig eni mæ meg, så vi fikk kontakta betjæninga.

Dæm hadde ikkje den rætte størrelsn ligganes, men skosællarn sku reinne inn på lageret å hente.

Kjæmpemæssig, sa vi. Å borte bei ho.

Søkk borte.

Då ho sa ho sku hente skoen på lageret så antok no iværtfaill eg at det va snakk om bakrommet inne på butikken der. Så dum kan man være. Så steike feil kan man ta. Butikktøtta la tel flækkings agåre ut av butikken og opp ei rulletrapp, såg eg.

Han eti korr vi venta. Han rammli korr kjedelig. Det gikk så langt at eg tok meg sjøl i å stå å tælle antall stripe i mønstre på aille skoen som låg i enn kurv. Eg huske ikkje kor langt eg va kommen då eg sa te meg sjøl at; no må du fan skjærpe deg. Folk må jo tru du e galn.

Då vi hadde stie å lænt oss imot samme skohylla i et godt kvarter gikk eg å sætte meg på en litn puff som sto attmæ et lite bord. Eg sa te ho Becay dæ at vækja må ha glømt oss av. Neida, det trudde ho no ikkje. Ho kjæm nok snart ska du se, va trøsta eg fikk.

Ho må jo ha gådd sørgelig feil, proklamerte eg menst eg knækte på knoklan i nævven min. Eg bei steike rastlaus. Eg tok meg en litn runde i den digre skoavdelinga, bære førr å få dræpt nokka tid. Det va faktisk ikkje langt uinna at eg sjøl bei dræpt i lag med tia – utav rein kjedsomheit.

Det va akkorat då eg oppdaga det. Det va en masser av folk som arbeidde der inne. Dæ va no så. Det va utseende eg plutselig bei oppmærksom på. Eg bei ståanes å fundere. Korsn kuinna eg ha unngådd å lagt mærke te det her tiliar? Aille som arbeide der inne va heilt likens! Samme alder (jente i 20-25 årsaldern), samme klea (blå arbeidsuniform – en salgs grovfibra kjole med kvitt belte), og det som eg syns va mæst spesielt og uinnerli - aille de tyve-trædve førrkjen som arbeidde der inne hadde akkorat likens hårsveis. Eg gikk liketel innom andre avdelinge i kjøpesæntre og fant det samme. Likens hår! Aille som enn av vækjen hadde hallangt hår som va kappa tætt oppførre skuldran. Nån hadde rektinok kappa håret længer opp en andre, men ingen hadde hår som hang nerover skuldran.

Eg spurta telbake tel ho Becay og førrtælte om ka eg hadde funne ut. Ho va ikkje det spøtt overgjedd. Ho va fuillsteindi klar over det. Ho sa det at aille som jobbe her av jenten ikkje har lov tel å ha hår som e så langt at det hæng nerover skuldran. Føll dæm ikkje hår-reglan så må dem finne seg ainna å gjøre.

Skaseideg!, sa eg mens eg klappa meg på låran. Sånt hadde ikkje bidd godtatt der kor eg kjæm ifra. Heime har jo liketel mange av mainnfolkan som jobbe i butikk, hår som strække seg tel langt nerover ryggen. Og nån igjæn e liketel heilt fri førr hår!

Eg bei så oppslukt i det der med hårsveisan at eg fleire gånga tok meg sjøl i å stirre på jeintn når dem gikk førrbi meg. Å mens eg sto der å bekka meg mot en reol kom det ei skikkelig vakkertøtta gåanes i fuill gallopp rett imot meg. Ho va så fin at eg kjeik ho rætt i auan uten at eg va klar over det. Eg sto bære å gapte og kjeik. Å ho kjeik tebakers rætt i auan på meg, tre gånga på rad mens ho gikk. Ho sveiva seg førrbi der kor eg sto og fortsatte innover i lokalet, lekså ho va åta. Eg la meg på hjul. Kan ikkje sei eg veste ka eg kunne oppnå me å følle ætte ho, men agåre for eg. Eg trur eg tok de varme blikkan hennes som et tegn på at ho syns eg va nydelig og fin – og at ho ville eg sku følle på. Ja, sånn at vi kunne bi kjæresta. Akkorat i det eg gjor meg klar tel å bi skikkelig førrelska så førrdufta ho. Eg hadde følt ætte ho tel personalutgangen. Det va en masser av arbeidsjente i uniform som leverte et kort eller nokka tel en sekkerhetsvakt før dem gikk ut av ei stor blå ståldør. Eg førrsto fort at det va ikkje nubb førr meg å komme meg førrbi vaktn og ut døra førr å nå tak i the love of my life. Jaja, ikkje nokka å gjøre med det. Det e nok av fesk på fjorn. Iværtfaill brosma.

Imens eg va på jakt så hadde ho Becay fådd kvitskoen i fra verdens ende og va klar tel å fare. Å agåre for vi, gla og førrnøyd.

Då eg va heimkommen og va klar tel å ta kveld, tænkte eg at eg sku sende melding tel gutan heime å førrtælle om vakkerpumaen eg næssn hadde nådd tak i. Mæn det lot seg ikkje gjøre, førr telefon min va bidd plaga med sjukdom. Det einaste han klarte å sei va: Tast PUK-kode!

Houston, eg plages!

Kommentarer

#1 Kommentar fra stine øverli (svar):: jeg er så glad att jeg fikk kåmme på data så jeg skriver meg inn på data; Upassende? Tips moderator!Skrevet 8. oktober 2006, klokken 14.30

#2 Kommentar fra Finnfjord (svar):: Hallo Stine...

Fint at du skriv deg inn på data.

Hyggelig med kommentar. E du en kjeinning?

Gøran; Upassende? Tips moderator!Skrevet 8. oktober 2006, klokken 16.17

#3 Kommentar fra vegar (svar):: Desken det tok si ti førr d blei oppdatert her inne...kommer d meir eiller?; Upassende? Tips moderator!Skrevet 4. februar 2007, klokken 19.21

#4 Kommentar fra Finnfjord (svar):: Jau her kjæm meir. Har rigga meg opp med bærbar pc og skrivepult på et av romman her. Får ikkej gjort nokka når eg sett i stuva. TV, internett...u name it Britt; Upassende? Tips moderator!Skrevet 4. februar 2007, klokken 23.47

#5 Kommentar fra PC (svar):: E du forn telbake, eller har du bærre lite å gjøre om dagan?

Prøv linken. dlp2006 har liten tiss.; Upassende? Tips moderator!Skrevet 5. februar 2007, klokken 14.02

#6 Kommentar fra Gøran Henriksen (svar):: Sett heime i fjorn enda.

Den linken va on å ferrstå...; Upassende? Tips moderator!Skrevet 5. februar 2007, klokken 14.10

#7 Kommentar fra PC (svar):: Trøkk ved venstre framfot på musa der det står "PC" i "#5 Kommentar fra PC:".

Ferrstår du?; Upassende? Tips moderator!Skrevet 6. februar 2007, klokken 10.26

#8 Kommentar fra Gøran Henriksen (svar):: Eg ferrstår. Skaseideg du reiv deg på gitarn! Speinne dokker mykje?; Upassende? Tips moderator!Skrevet 7. februar 2007, klokken 21.53

#9 Kommentar fra PC (svar):: Huinnervis av meter.; Upassende? Tips moderator!Skrevet 8. februar 2007, klokken 10.08

#10 Kommentar fra Gøran Henriksen (svar):: Vil dæ sei mykje eiller lite i musikkværdn?; Upassende? Tips moderator!Skrevet 8. februar 2007, klokken 10.19

#11 Kommentar fra PC (svar):: Spørs om du e kort i føtn eiller ikkje.; Upassende? Tips moderator!Skrevet 8. februar 2007, klokken 14.46

#12 Kommentar fra Gøran Henriksen (svar):: Rimelig kort i føtn ja. Feira jo dag førrledn...; Upassende? Tips moderator!Skrevet 8. februar 2007, klokken 16.54

#13 Kommentar fra Anonym (svar):: bra skrevet sikkert :P men jeg hadde seriøse problemer med og lese dialekten din :D; Upassende? Tips moderator!Skrevet 31. mars 2007, klokken 20.45

#14 Kommentar fra Gøran Henriksen (svar):: That's life. Alle kan ikkje ha samme dialekten :)

Kor du e i fra?; Upassende? Tips moderator!Skrevet 1. april 2007, klokken 01.41